Nee, ik ben geen stamboomsocialist, wel een overtuigde socialist. Eigenlijk altijd geweest, maar nog niet zo lang lid van de partij (2012). Het verstand komt met de jaren, zeker?
Politiek is altijd mijn passie geweest. Waarschijnlijk waren de betogingen tegen de kernraketten een belangrijke bewustwording en de belangrijkste reden om politieke wetenschappen te studeren. Tijdens mijn studententijd werd ik lid van Agalev, vooral aangetrokken door hun verfrissende maatschappelijke visie en hun disruptieve politieke strategie.
Toch was studeren in ons gezin geen evidentie: als zoon van een werkloze weduwe weet ik verdomd goed wat het betekent om afhankelijk te zijn van caritatieve voorzieningen en de goodwill van anderen. Gelukkig konden wij het goed uitleggen, waren we kritisch en hadden we een groot netwerk van vrienden en familie.
Dit besef scherpte mijn sociale bewogenheid sterk aan, want ik ervaarde dat iedereen misschien wel “dezelfde kansen” krijgt, maar niet altijd beschikt over de middelen, talenten en contacten om ze te benutten.
Mijn socialistische basiswaarden zijn simpel: rechtvaardigheid, solidariteit en alle mensen een toekomst bieden. Niet alleen voor de mensen rond de Donk in Berlare, Overmere en Uitbergen, maar ook in Aleppo en Bukavu. Het Socialistisch Internationalisme mogen geen ijdele woorden zijn.
We zijn een gelukkig gezin en we verdienen goed onze boterham, maar dat is voor ons geen evidentie. Met ons politiek engagement willen we iets terug doen voor de maatschappij en willen we die maatschappij gelukkiger maken.
Progressieve dromen aan de Donk 