Het is intussen al even geleden, maar op 9 oktober vond tijdens het congres Informatie aan ZOO — een gezamenlijke organisatie van VVBAD en KNVI — een bijzonder levendig panelgesprek plaats onder de titel “AI, What Next…?”. Ik had het genoegen dat gesprek te mogen modereren.

Aan tafel zaten Bart Rosseau (Digitaal Vlaanderen), Wouter Verkerken (Flow Technische Communicatie), Guido Ongena (Hogeschool Utrecht), Marijke Verhavert (Living Tomorrow) en Kevin Linsingh (Scopia, voorzitter VVBAD). Een divers gezelschap, dat de toekomst van informatiebeheer vanuit beleid, praktijk, onderzoek en strategie benaderde — en dat leidde tot precies de frictie die zo’n debat nodig heeft.

Hoewel het thema officieel over artificiële intelligentie ging, draaide het gesprek uiteindelijk om iets fundamentelers: de manier waarop organisaties omgaan met informatie, kennis en vertrouwen. De deelnemers spraken over de kansen van AI in het automatiseren van routinetaken, maar ook over de valkuil van blind geloof in technologie. Ze wezen erop dat AI pas zinvol wordt als de onderliggende data-infrastructuur klopt en de informatiestromen goed beheerd worden. Anders bouw je algoritmes op drijfzand.

Wat duidelijk werd, is dat de rol van de informatieprofessional verandert. Niet langer de bewaker van documenten, maar de architect van betekenis en context. In een wereld waarin data overvloedig aanwezig is en de grenzen tussen mens en machine vervagen, wordt informatiebeheer minder een kwestie van archiveren, en meer van begrijpen wat relevant is.

Ook de maatschappelijke dimensie kwam aan bod: hoe verhouden we ons tot de macht van Big Tech, en welke plaats neemt Europa in als regulator én innovator? Er klonk waardering voor het Europese streven naar ethiek en transparantie, maar ook bezorgdheid over een mogelijke nieuwe afhankelijkheid — deze keer niet van bedrijven, maar van overheden.

Wat mij vooral bijbleef: de toekomst van informatiebeheer is geen technisch verhaal, maar een menselijk. Technologie versnelt, maar mensen bepalen richting en betekenis. De echte uitdaging is niet de vraag wat AI kan, maar wat wij ermee willen doen — en wie we willen zijn in een wereld waarin kennis steeds vaker door machines wordt gegenereerd.

AI verandert informatiebeheer, zeker.
Maar zonder goed informatiebeheer verandert AI in ruis.