Vandaag in de krant: “Oostende bant ‘opdringerige’ hulporganisaties uit winkelstraat“.
OK, ik beken, ik erger me ook aan die opdringerige “verkopers van goede doelen” wanneer ik in Gent van de ene campus naar de ander spurt. Het zijn trouwens geen vrijwilligers, wel jobstudenten in dienst van bedrijven als Direct Dialogue Fundraising (een Amerikaans bedrijf), die een percentage op de “winst” krijgen van wat opgehaald wordt. Deze fundraisers zijn goed opgeleid in vlotte verkoopspraatjes en weten wie ze moeten aanspreken.

Ik begrijp het argument dat deze manier van werken efficiënter is en dat non-profitorganisaties op die manier hun energie en mankracht beter op hun core-business kunnen concentreren (bijv. mensen helpen, de natuur beschermen, …). Op lange termijn is deze handelswijze voor deze organisaties nefast. Dit voedt immers het volksgeloof dat veel donaties aan de vingers blijven plakken. Na het schandaal in Samusocial, waarbij ondermeer zitpenningen betaald werden met giften, zou men toch moeten bewust zijn van deze perceptie.

De oplossing? Organiseer de fundraising centraal door een vzw, waarin alle non-profitorganisaties vertegenwoordigd zijn.

PS: ik loop met boog rond de fondsenwervers, maar we steunen verschillende van deze non-profitorganisaties op ander manieren. Het is niet omdat er ethische vragen kunnen gesteld worden over een deel van hun fondsenwerving, dat die organisaties niet broodnodig zijn.