Dit is mijn tussenkomst in de bijzondere gemeenteraad over de mogelijke overname van onze gemeentelijke dorpsschool “De Kleine Schuit” in Uitbergen.

Vorige gemeenteraad erkenden we nog de oudervereniging van De Kleine Schuit als feitelijke vereniging en op 14 juni hebben we de nieuwe naam van de school boven de doopvont gehouden en het pedagogisch project uitvoerig besproken. Dat pedagogisch project is de onderwijsvisie op lange termijn. Ik herhaal, op lange termijn. Daarmee hebben we als gemeentebestuur het engagement genomen om nog zeer lang zorg te dragen voor onze enige gemeenteschool.

Ik herinner me een sterk inhoudelijk debat over de kernwaarden om ze nog meer toekomstgericht te maken. Was dat allemaal voor de show?

Dat, collega’s, noemen ze een rad voor de ogen draaien. Terwijl de schoolraad, de leerkrachten, de ouderraad, de OVSG én de gemeenteraad het beleid op lange termijn vorm aan het geven waren, plaatste het schepencollege De Kleine Schuit in het uitstalraam.

Nee, niet echt het uitstalraam, want dit is een dealtje, zoals we intussen wel gewend geraakt zijn, in de coulissen. 

Geen wonder dat leerkrachten en ouders vreselijk boos zijn.

Een jaar lang werd gewerkt aan het nieuwe pedagogisch project en dan komt plots uit het niets die mogelijke overname? Het staat niet in het meerjarenplan, misschien was het daarvoor niet belangrijk genoeg? Het idee is nooit geopperd in de gemeenteraad of, belangrijker nog, in de schoolraad. Een visie op lange termijn is dus duidelijk niet aan jullie besteed.
Moest dit een examen strategisch management zijn, dan mochten jullie in september terugkeren. 

UIteraard heb ik niets tegen het GO, of tegen het katholiek onderwijs en al zeker niet tegen het gemeentelijk onderwijs. Het maakt me vooral boos dat jullie in de achterkamertjes, boven de hoofden van alle betrokkenen, onze school, ik herhaal ONZE school, van de hand willen doen. 

Iedereen is er het over eens dat onze gemeenteschool een pareltje is van een dorpsschool, met een enthousiast leerkrachtenteam, met een fantastische ouderwerking en een goede onderwijskwaliteit. Onze enige gemeenteschool, verankerd in onze kleinste deelgemeente. Een deelgemeente, die voor de rest van veel andere voorzieningen verstoken blijft. Een uitpost in onze gemeente, die dank zij onze gemeenteschool, toch nog een stukje openbaar vervoer ziet passeren, toch nog een jeugdig dorpsleven kan ervaren. Die school is de mortel die de kleine samenleving daar verbindt.

Het is geen geheim wanneer ik zeg dat ik enorme moeite heb met jullie beleid in het algemeen, die doorschiet in het nutsdenken, waar de output belangrijker geworden is dan de outcome. De cijfertjes belangrijker dan de mensen. Enkel nog doen wat echt moet, maar niet wat echt noodzakelijk is. Investeren in prestige en schone schijn, maar niet in mensen. 

Dit is een mooi voorbeeld daarvan. Het schooltje moet verkocht worden omdat het geld kost, maar het bestuur weigert de maatschappelijke winst te zien van dit schooltje. Alles mag opgeofferd worden om in 2024 te kunnen uitpakken met jullie fetish van de lage belastingen. 

Dan durf ik mij luidop af te vragen wat het volgende zal zijn. Hoe lang zal het duren dat bijvoorbeeld ons woonzorgcentrum zal geprivatiseerd worden? Zoals het aan het gebeuren is in andere steden en gemeenten. 

Moest dit een examen overheidsmanagement zijn, dan mochten jullie in september terug komen. 

Ik zal nu weer aan het stoken zijn, zeker, en onrust aan het zaaien zijn? Zoals collega Poppe, die de zwarte piet toegestuurd kreeg omdat hij op het juiste moment de juiste vraag durfde te stellen. Collega’s, laat het duidelijk zijn, onze rol als gemeenteraadslid is om vragen te stellen én om dingen in vraag te stellen. Iets wat ik toch mis bij de collega’s van de meerderheid. 

Vragen stellen en debat zorgt immers niet alleen voor de broodnodige transparantie in het beleid, zorgt ook voor een steviger onderbouwd beleid.

Collega’s, in de brief van de burgemeester mochten we lezen:
“De openlijke en weinig subtiele vraag maandagavond van raadslid Poppe heeft een participatief en communicatief traject dat net in voorbereiding was, in de voet geschoten.”

Zie, daar word ik kwaad over en ben ik over de partijgrenzen heen solidair. Neen, collega’s, niet raadslid Poppe heeft een participatief en communicatief traject afgeschoten. Dat heeft de meerderheid gedaan.

Beroepshalve ben ik vaak met transitie en verandering bezig én elke expert in Change Management, zal u het volgende vertellen: om een moeilijke verandering te laten slagen, of dat nu in een bedrijf is of een andere organisatie of in de samenleving, is transparantie en participatie noodzakelijk. Niet op te starten wanneer het traject al bezig is, maar wel vanaf de eerste stap, vanaf de eerste denkoefening. 

Hoe kun je in hemelsnaam er een transparant en participatief traject van maken als je eerst in het geheim de deal rond maakt en het dan presenteert als een voldongen feit? 

Moest dit een examen Verandermanagement was, mochten jullie in september terugkeren.

Dit gebrek aan transparantie, deze achterkamertjespolitiek, de onwaarheden op de vorige GR en het feit dat de meerderheid alles kwijt wil wat geld kost, is niet alleen politiek én beleidsmatig zeer onverstandig, maar is lachen met de principes van deontologie en de democratie en zal opnieuw de anti-politiek voeden. 

Sorry, collega’s, maar ik ben boos en de gemeenteschool van Uitbergen moet blijven!