Met beschaamde kaken moeten toegeven dat je leverancier van kasseien in opspraak kwam door extreem slechte arbeidsomstandigheden. Dit overkwam het progressieve stadsbestuur van Gent. Voor iedereen vervelend, maar zeker voor een stad dat veel sociale accenten legt in haar beleid. Het stadsbestuur kwam onmiddellijk in actie en er werden in toekomstige bestekken ecologische en sociale garanties ingebouwd.

Reeds geruime tijd pleiten vakbonden en NGO’s ervoor om in overheidsbestekken, meer dan prijs- en kwaliteitsvoorwaarden te vragen. Steeds meer worden waarden als duurzaamheid en maatschappelijke verantwoordelijkheid naar voor geschoven.

Onder socialistische druk is het antidumpingbeleid van de Europese Unie (EU) gelukkig ver gevorderd. Dit beleid is er op gericht om Europese producenten te beschermen, die lijden onder dumpingpraktijken van producenten uit derde landen. Dumping is producten en diensten uitvoeren naar onze landen tegen een prijs die lager ligt dan zijn “normale waarde”. Vaak gaat dat gepaard met sociale onrechtvaardigheid en ecologische misdaden.

Lokale overheden hebben een grote verantwoordelijkheid om sociale dumping tegen te gaan, want zij kunnen dit sturen via hun beleid. Oostende maakt hier werk van en bepaalt dat in grote overheidsopdrachtendossiers de in België toepasselijke minimumlonen worden betaald. Ze zijn trouwens het eerste Vlaamse stadsbestuur dat deze verbintenis opneemt in haar opdrachten. Zo krijgen bijvoorbeeld buitenlandse werknemers het wettelijk minimumloon dat ook voor Belgische werknemers geldt.